Çocuklarda yeme bozuklukları, tek bir yiyeceği yemek, belirli yiyecekleri yemek veya yemeyi reddetmek şeklinde kendini gösterebilir. Yeme bozuklukları çeşitli sorunlardan kaynaklanabilir. Bu durum bebeklik dönemindeki alerjik problemlerden veya bazı metabolik hastalıklardan kaynaklanabileceği gibi ebeveyn tutumlarından da kaynaklanabilmektedir.
Bebek doğduğunda besinlerle ilk teması annesinin göğüsleri ve biberonları aracılığıyla olur. Daha sonra yaklaşık 6 aylık olduklarında takviyelerle beslenmeye alışmaya başlarlar. Bu süreç gerçekte çocuğun yemekle olan tüm ilişkisini şekillendiriyor. Bu dönemde bebeğinizin besini beş duyusu ile tanıması ve tablet ya da ekran karşısında yemek yememesi gerekir. Bebeğiniz ekrana bakarken yemek yerse açlığı ve tokluğu anlayamayacaktır, bu da ileride yeme bozukluklarına yol açabilir. Bebek doğduğunda ya da yemek yemek istemediğinde o da yüzünü çevirir ve göz teması kurmayı bırakır. Burada bebeğin verdiği sinyallere göre hareket etmeniz gerekiyor. Bebeğinizi beslemeye devam edip, tabağınızdaki yemeği tekrar yerseniz ne yazık ki bebeğinizin yemekle ilişkisi bozulur.
Bebekler 1-3 yaşları arasında ebeveynlerinden daha farklı olduklarını anlamaya, bunu davranışlarıyla göstermeye başlarlar. Bu durum yemek yemeyi reddetmek ya da dışarı çıkarken mont giymek istememek gibi davranışlarla ortaya çıkabilir. Çocuklar öncelikle yiyecek seçerek ya da emeyi reddederek ebeveynlerinden bağımsızlığını göstermeye çalışırlar. Ebeveynler çocuklarının yemek yemediğini gördüklerinde endişelenirler ve öfkelenirler. Bu noktada çocukları yemeye zorlamak, cezalandırmak, ödüllendirmek doğru bir davranış değildir. Bu davranışlar çocuğunuzun daha az yemesine neden olabilir. Aslında çocuğunuz, yiyecek seçimleri aracılığıyla, hayatında daha önce hiç elde edemediği bir kontrol duygusu kazanıyor olabilir.
Buna bağlı olarak eğer ebeveyn çok kontrolcüyse, çocuğa fazla alan vermiyorsa ve sınırları çok net koyuyorsa çocuğun yemek yemeyerek bu davranışlara isyan etmesi muhtemeldir.
Yine çocuklar bazı yiyecekleri sevip bazılarını istemeyebilirler. Sebebi aşağıdaki gibidir. Bebekler ve çocuklar içgüdüsel olarak vücutlarının hangi vitaminlere ihtiyacı olduğunu bilirler. Örneğin belli bir süre boyunca demire ihtiyaç duyuyorsanız içgüdüsel bir şekilde kırmızı et gibi gıdalara, C vitamini ihtiyacınız varsa kivi, portakal gibi gıdalara içgüdüsel olarak ulaşabilirsiniz. Ebeveynler ``Çocuğum bu yemeği yiyordu, şimdi hiç yemiyor'' diye endişelenebilirler ama çocuğunuz çok yemek yerse ve bazı yiyecekleri yemek istemezse. Onu yemek istemiyorum, önemli değil. Benzer şekilde çocuğunuzun içgüdülerine güvenmeniz ve bunun geçici olduğunu anlamanız önemlidir.
Çocukların beslenme sorunları ebeveynlerin tutum ve eylemleriyle çözülebilecek sorunlardır;
Ebeveynler, çocukların ebeveynlere dikkat etmesi ve örnek olması gerektiğini unutmamalıdır.
Ebeveynler çocuklarına rol model olmalı, sağlıklı yiyecek seçimleri yapmalı ve seçici yemek yememelidir.
Yemek masasında belli bir aile rutini ve düzeni olmalı, ayrıca ekran karşısında yemek yenilmemelidir.
Yemek insanların sohbet ettiği, hoş vakit geçirdiği bir ortamda yenilmelidir.
Çocuklar masada tembellik yapmayı severler. Çocuk kısıtlamalarını buradan ayarlayabilirsiniz. Örneğin yemek süresinin 30 dakika olduğunu ve 30 dakikada masanın toplanacağını söyleyebilirsiniz.
Çocuğunuzu yemek pişirme ve alışveriş sürecine almak, onu farklı tarifler denemeye teşvik edecektir.
Çocuklar öğün aralarında yedikleri atıştırmalıklarla karınlarını doyururlar. Abur cubur tüketimini sınırlamak çocukların yemek sırasında aç kalmasına ve daha iyi yemesine yardımcı olacaktır.
Çocuğunuza yemek zamanlarında çeşitli seçenekler sunmak ve kendi yemeğini seçmesine izin vermek, yeme bozukluklarının üstesinden gelmenin bir yolu olabilir. Çocuklar kendilerini birer birey gibi hissederler ve yemekten keyif alırlar.
